Haftanın Günlerinin Anlamı
Tavla oynamayı bilenler aslında Farsça altıya kadar sayabilirler; yek, du, se, cihar, penç, şeş. İşte yedinin Farsçası da hefte. Hafta ismi de buradan gelmiştir. Şimdi haftanın günlerine bakalım.
Pazar: Farsça "bazar" (alış veriş için kurulan yer) Türkçe'ye geçerken Pazar olmuş. Aslında bazar kelimesi de ba=yemek zar=yer kelimelerinden doğmuştur. Yemek yeri daha sonra bugünkü pazar yeri anlamına dönüşmüştür. Eski çağlardan beri birçok medeniyet tarafından haftanın ilk günü kabul edilir. Şehirlerde pazarlar bugün kurulurmuş.
Pazartesi: Türkçe olan ertesi kelimesi eklenmiş.
Salı: İbranice "salis" (üç) kelimesinden gelmektedir. Haftanın üçüncü günü anlamındadır.
Çarşamba: Farsça kökenli bir kelimedir. "cehar şenbe" (cehar=dört) (şenbe=gün) anlamındadır.
Perşembe: Yine Farsça kökenli bir kelimedir. penç şenbe (penç=beş) (şenbe = gün)
Cuma: Arapça kökenli cuma (toplanma, toplantı) kelimesi, cemaatle kılınması farz olan namazın olduğu gündür. Cemaatin toplanmasından alır ismini.
Cumartesi: Türkçe olan ertesi kelimesi eklenmiş.
Pazar: Farsça "bazar" (alış veriş için kurulan yer) Türkçe'ye geçerken Pazar olmuş. Aslında bazar kelimesi de ba=yemek zar=yer kelimelerinden doğmuştur. Yemek yeri daha sonra bugünkü pazar yeri anlamına dönüşmüştür. Eski çağlardan beri birçok medeniyet tarafından haftanın ilk günü kabul edilir. Şehirlerde pazarlar bugün kurulurmuş.
Pazartesi: Türkçe olan ertesi kelimesi eklenmiş.
Salı: İbranice "salis" (üç) kelimesinden gelmektedir. Haftanın üçüncü günü anlamındadır.
Çarşamba: Farsça kökenli bir kelimedir. "cehar şenbe" (cehar=dört) (şenbe=gün) anlamındadır.
Perşembe: Yine Farsça kökenli bir kelimedir. penç şenbe (penç=beş) (şenbe = gün)
Cuma: Arapça kökenli cuma (toplanma, toplantı) kelimesi, cemaatle kılınması farz olan namazın olduğu gündür. Cemaatin toplanmasından alır ismini.
Cumartesi: Türkçe olan ertesi kelimesi eklenmiş.
Konular
- PARS DERGİSİ
- ŞU’ARÂ HOCASI MÂDER-ZÂD BİR ŞÂİR: ZÂTÎ
- KLÂSİK TÜRK EDEBİYATINDA ŞEM’Ü PERVÂNELER VE LÂMİ’Î ÇELEBÎ’NİN ŞEM’Ü PERVÂNE MESNEVİSİ
- FARS EDEBİYATINDA METAFİZİK YOLCULUKLAR
- شاعران فارسی سرای وفارسینويس ارزرومی
- تعلیم وتربیت ازمنظر سعدی
- توازن موسیقايی غزلهای سعدی
- YAŞAR KEMAL’İN İNCE MEMED ROMANI İLE SADIK ÇUBEK’İN TENGSİR ADLI ROMANININ KARŞILAŞTIRMASI
- YAVUZ SULTAN SELİM’İN DÎVÂNINDA OLMAYAN FARSÇA ŞİİRLERİ
- KÜÇÜKASYA’DA İSLAMİYET (DER İSLAM IN KLEIN ASIEN)
- ERKEN DÖNEM FARSÇA MESNEVİLERDE BEZM - IYRD.
- RÛDEKÎ-Yİ SEMERKANDÎ (Ö. 329/940)
- NAZÎRÎZÂDE EMÎN’İN ŞEYHÜLİSLÂM FEYZULLAH EFENDİ’YE FARSÇA METHİYELERİ
- HAYRETÎ DİVANINDA GEÇEN “GAM” KELİMELERİNİN TASARIMLARI
- BÂBÂ TÂHİR-İ HEMEDÂNÎ DİVANININ MEHDÎ-İ HAMÎDÎ NÜSHASINDA GEÇEN DOBEYTÎLERİ VE TÜRKÇE TERCÜMESİ
- EŞREFOĞLU RÛMÎ’NİN GAZELLERİNDE NASİHAT VE NEFİS MUHASEBESİ
- HÂB-I HAYÂL, AYINTABLI HÜSNÜ
- شاعران فارسیسرای و فارسینويس ارزرومی*
- مسئلة »مضمون« در شعر کودکان و نوجوانان
- مأخذ اصلی تمثیل خورندگان پیلبچهدرمثنوی
- وگرايی درهنر ايران
- NEF’Î’NİN TUHFETU’L-UŞŞÂK ADLI FARSÇA KASİDESİ
- ERKEN DÖNEM FARSÇA MESNEVİLERDE BEZM - IIYRD.
- DAKİKÎ-Yİ TUSÎ (Ö. 366/976)
- ÂRİF ÇELEBİ’NİN FARSÇA KASİDESİ VE TÜRKÇE ÇEVİRİSİ
- SÂİB-İ TEBRİZÎ’NİN ŞİİRLERİNDE GEÇEN “HÂB-I BAHÂR” TAMLAMASI ÜZERİNE
- ROMEN DİLİNDE KULLANILAN FARSÇA KELİMELER
- سینمای ایران
- آداب حرب مغول درتاریخ جهانگشای جوینی
- بررسی تطبیقی ضرب المثل های ترکی سنقر با ضرب المثل های زبان فارسی