M. Cüneyt KAYA
TABİPLER İÇİN FELSEFE: İBN HİNDÛ’NUN FELSEFE TASAVVURU VE SÖZLÜĞÜ
ÖZET
İbn Hindû (ö. 423/1032) 10.-11. yüzyılda İslam medeniyetindeki felsefe
ve tıp çevrelerinde yeri olan bir filozof ve tabip olmasına rağmen genellikle bu
döneme ilişkin modern çalışmalarda ihmal edilmiş bir isimdir. Âmirî (ö.
381/991) ve İbnü’l-Hammâr’ın (ö. ykl. 410/1019) talebesi olan İbn Hindû, aynı
zamanda İbn Sînâ (ö. 428/1037), Bîrûnî (ö. ykl. 453/1061), İbn Miskeveyh (ö.
421/1030) ve Ebu’l-Ferec b. et-Tayyib (ö. 435/1044) gibi önemli filozofların da
çağdaşıdır. Bu çalışmanın amacı, İbn Hindû’yu ve onun felsefe tasavvurunu
Türkiye’deki İslam felsefesi ve bilimi araştırmacılarına tanıtmaktır. Bu hedef
doğrultusunda öncelikle İbn Hindû’nun hayatı ve eserlerine dair bilgi verilecek,
ardından felsefe tasavvuru ile felsefe ve tıp arasındaki ilişkiye dair görüşleri
incelenecektir. Çalışmanın sonunda ise İbn Hindû’nun er-Risâletü’l-müşevvika
fi’l-medhal ilâ ilmi’l-felsefe adlı eserinin günümüze gelen kısmı ile Miftâhu’t-tıb