İran’ın en büyük Şairlerinden Sadi- Şirazi her sene 21 Nisan’da düzenlenen törenler ve uluslararası konferansta anılmaktadır.

Şüphesiz, Ebu Muhammed Muşarrafuddin Muslih ibni Abdullah ibni Muşarraf Sadi-yi Şirazi , Firdevsi’den sonra , İran edebiyatında parlayan en büyük şairdir. Din alimlernden oluşan bir aile ortamında dünyaya gelen Sadi, çocukluğundan beri babasının özel eğitimine tabi tutuldu. İlk öğrenimini bitirdikten sonra Bağdat’a giderek, dönemin büyük alimlerinden ders almaya başladı. 1276 yılında Şiraz’a dönerek, Sad bin Ebubekir bin Sad-i Zengi'nin yakınlığını kazandı. Sad-i Şiraz’ın hayatı, kasideler, gazeller ve bazı risaleler yazarak geçti. 1311-1317 yılları arasında vefat etti.

Sadi’nin eserleri şiir ve düz yazı (nazım ve nasır) olarak iki bölümden oluşmaktadır. Baştan yada yada “taahhütname” adlı konularını içeren ve 4.000 beyitten oluşan nazım bölümü şüphesiz Fars edebiyatının şaheserlerinden sayılır.nazım bölümünün ikinci kısmı, yaklaşık 700 beyitten oluşan Arapça şiirlerdir. Üçüncü kısmı ise Farsça kasideleri içermektedir, dördüncü bölümde mersiyeler (ağıtlar) vardır. Bunlara ilaveten mulemat, musellesat, terciat, tayyibat, bedai ve ...gibi bir çok şiirleri vardır. Sadi’nin gülistan adlı eseri ise, öğütler ve ahlaki kavramlar içeren Fars edebiyatının şaheserlerindendir. Onun hayatında kazandığı ün ölümünden sonra hızla yayıldı ve o günden bu güne kadar, edebiyat ve bilim adamlarının istinat ettiği en büyük kaynaklardan oldu.